Izabela Stachowicz, Paweł Struś
Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie
Wenezuela znajduje się wśród dziesięciu krajów świata z najwyższa bioróżnorodnością, co jest dobrze udokumentowane. Nieco mniej uwagi poświęca się środowisku abiotycznemu oraz ocenie georóżnorodności obszarów tropikalnych. To właśnie pewne elementy geologiczne wespół z odpowiednim klimatem i innymi czynnikami pośrednimi mają swoje odzwierciedlenie w bogactwie gatunkowym roślin. Niniejsze wystąpienie opracowanie zawiera studium georóżnorodność Parku Narodowego Canaima wraz z otoczeniem Park Narodowy Canaima o powierzchni 30110 km2 należy do jednych z większych na świecie i jest wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Położony jest w południowo-wschodniej części Wenezueli, przy granicy z Gujaną i Brazylią. Park obejmuje wysoki płaskowyż w północnej części Wyżyny Gujańskiej (1500–2000 m n.p.m.), ponad którym wznoszą się płaskie góry stołowe (tepui).
W badaniach georóżnorodności zastosowano zmodyfikowaną metodę bonitacji punktowej opracowaną przez prof. Zwolińskiego. Opracowana mapa georóżnorodności rzeźby terenu, jest wypadkową trzech map składowych: energii rzeźby (lokalna wysokość względna), fragmentacji terenu oraz mapy trwałości rzeźby terenu (na podstawie mapy pokrycia terenu). Geomorfologia PN Canaima przyciąga uwagę naukowców i turystów od dawna, jednak po raz pierwszy udało się zmapować georóżnorodność. Oprócz oczywistych atrakcji jakie stanowią góry stołowe tepui na obszarze parku uwagę zwracają liczne wodospady. Metodologia ta powinna być zastosowana do przedstawienia tej różności abiotycznej w innych częściach Ameryki Południowej dając obszerniejsze wyobrażenie o różnorodności ekosystemów oraz istniejących zagrożeniach.