Andrzej Leśniak1), Agnieszka Polończyk2)
1) Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie, 2) Instytut Nauk o
Bezpieczeństwie, Uniwersytet Pedagogiczny im. KEN w Krakowie
W pracy zaprezentowano wyniki badań poświęconych analizie możliwości oraz ograniczeń związanych z lokalizowaniem placówek umiejscowionych na terenie Generalnego Gubernatorstwa, na które dokonywano zrzutów cichociemnych i sprzętu w okresie II wojny światowej. W badaniach posłużono się dokumentami archiwalnymi pozyskanymi przez autorów w Studium Polski Podziemnej w Londynie, mapami Wojskowego Instytutu Geograficznego z okresu przedwojennego oraz systemem klasy GIS.
Pierwszym etapem prac było zlokalizowanie wybranych 2 zrzutowisk
na Mapach Administracyjnych Rzeczypospolitej Polskiej z 1937 roku w skali 1:300
000. Bazowano na informacjach pochodzących
z raportów, depesz oraz tzw. fiszek, tj. kart dotyczących poszczególnych zrzutowisk,
zamieszczonych w archiwalnych kartotekach placówek odbierających zrzuty. Następnie,
przeniesiono położone na mapach placówki na Taktyczne Mapy Polski w skali 1:100
000, wydane w latach 1934–1938.
Głównym rezultatem wykonanych prac stało się przeprowadzenie oceny wiarygodności wybranych zrzutowisk pod kątem zgodności określenia ich położenia w oparciu o wytyczne Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie (dokument pt. „Instrukcja funkcjonowania placówki odbiorczej zrzutu”). Na tej podstawie podjęto próbę wskazania potencjalnie najlepszego położenia wybranych punktów zrzutu. Omówiono również ograniczenia zaproponowanej metodyki wyznaczania lokalizacji zrzutowisk cichociemnych na podstawie dostępnych materiałów źródłowych.